نصب این محافظ، خطر تشعشع و نشت مواد رادیواکتیو تا حد زیادی کاهش می دهد.
۳۰ سال پیش، در تاریخ ۲۶ آوریل سال ۱۹۸۶، یکی از بزرگترین فجایع هستهای تاریخ در اوکراین رخ داد. در این حادثه، نیروگاه شماره ۴ چرنوبیل منفجر شد. خطر نهتنها منطقه، بلکه اروپا را هم تهدید میکرد. مقامات روسیه با مقداری تأخیر، ۱۱۵ هزار نفر از ساکنان محل را تخلیه کردند و یک محافظ اولیه را روی نیروگاه نصب کردند که خود این کار البته در حد یک حماسه بود و مستندهایی در مورد ان ساخته شد، اما ای کاش قبل از حادثه تمهیدات ایمنی، جدی گرفته میشد.
از آن زمان تا کنون منطقهای به شعاع ۳۰ کیلومتر از پیرامون نیروگاه، متروک و خالی از سکنه شده و شهر پرییات در نزدیکی نیروگاه، تبدیل به شهر ارواح شده است.
اما حالا با نصب این محافظ بزرگ، تا حدی آن زخم هستهای ترمیم پیدا میکند.
سال ۱۹۸۶ نیروگاه چرنوبیل منفجر شد و ۱۰ روز تمام سوخت و در این مدت منطقه و اروپا را با تهدید جدی مواجه کرد، با گذشت این همه سال، هنوز هم صدها تن سوخت اتمی و ذرات پرتوزا در نیروگاه شماره ۴، را تنها حفاظ ضعیفی میپوشاند، به همین خاطر در تلاشی برای محصور کردن آن، یک پروژه بزرگ اجراشد، پروژهای که در آن یک طاق یا سقف کمانی روی این نیروگاه را پوشانده است.
نیروگاه به اندازه خود بزرگ است، حالا در نظر بگیرید که بخواهید سازهای بزرگ بسازید که روی آن را بپوشاند و مهمتر از آن به خاطر تشعشع زیاد در منطقه، کارگرها مجبورند تحت حفاظت شدید و به مدت محدود کار کنند.
هزینه این پروژه 1.6 میلیارد یورو بوده و ارتفاع این طاق، ۱۱۰ متر است، یعنی آنقدر بلند که میتواند مجسمه آزادی را هم در خود جای بدهد. عرض طاق هم ۲۵۷ متر است، یعنی آنقدر وسیع که میتواند یک زمین فوتبال را در خود بگنجاند.
این محافظ به صورت نیم استوانهای است و دو هفته تمام طول کشید تا با جکهای هیدرولیک بزرگ نصب شود. پهنای این محافظ ۲۷۵ متر و ارتفاع آن ۱۰۸ متر است. هزینه ساخت آن ۱.۵ میلیارد یورو بوده است. چنین اعتباری توسط بانک اروپایی بازسازی و توسعه تأمین شده است. در ضمن ۴۰ دولت مختلف هم از این پروژه پشتیبانی مالی کردهاند و ۱۰ هزار کارگر در انجام آن، سهیم بودهاند.
البته این سازه به صورت پیشساخته در مکانی دیگر ساخته شده و بعد به شمال اوکراین -محل نیروگاه چرنوبیل- انتقال یافته است.
رئیس جمهور اوکراین از این پروژه بزرگ این طور یاد میکند:
«بزرگترین بنای پیشساختهای که بشریت تا به حال خلق کرده است.»
این بنای پیش ساخته، به صورت دو نیمه جدا، به سمت نیروگاه حمل شد و با رسیدن به بالای نیروگاه، توسط جکهای هیدرولیک به تدریج دو نیمه به سمت هم حرکت داده شدند و نهایتا به هم ملحق شدند.
هزینه پروژه را کشورهای عضو گروه G8 میدهند و شرکتهای غربی و اوکراینی آن را انجام میدهند.
اما با نصب این طاق عظیم، باز هم مشکلات به پایان نمیرسند، هنوز هم سوخت اتمی ذوب شده که به صورت گدازه در زیر نیروگاه در جریان است، وجود خواهد داشت و باید فکری برای جمعآوری و دفن کردن آنها کرد.
دکتر عزیز مطلب با ارزشی را در مورد این سازه عظیم ارائه کردید. امیدوارم هر روز موفق تَر از روز قبل باشید